Γράφει ο Νίκος Καρινόπουλος
12 Μαίου λοιπόν.Αν εσύ που διαβάζεις το κείμενο είσαι στη Γ' λυκείου τότε για σένα η ημερομηνία αυτή λέει πολλά.Ίσως σε φοβίζει,σε αγχώνει,σε τρομοκρατεί.Σκέφτεσαι ότι απο την ημέρα εκείνη και για περίπου 20 μέρες σταματάνε τα ρολόγια,σταματάνε οι σκέψεις,τα όνειρα,σταματούν οι έρωτες και τα μηνύματα στο κινητό σου τηλέφωνο.Σε ετοιμάζουν χρόνια ολόκληρα γι'αυτές τις 20 μέρες.Οξύμωρο ακούγεται ε; Χρόνια για μερικές μέρες. Αλλά, on the other hand (που έμαθες στο φροντιστήριο αγγλικών),σου είπανε οτι είναι οι πιο κρίσιμες μέρες της ζωής σου.Εκεί κρίνεται το μέλλον σου,εκεί φαίνεται τι θα κάνεις με το αύριό σου.Πρέπει να είσαι καλός μαθητής στο σχολείο και στο φροντιστήριο,και να μη ξεχνάς δύο βασικούς κανόνες: α) απαγορεύονται οι πρωτοβουλίες και β) απαγορεύεται να πείς κάτι διαφορετικό απ'το επιτρεπτό. Πρέπει να "βγεί" η ύλη για να εξεταστείς στη συνέχεια.
Λοιπόν,ξέρετε κάτι; Σας βαρέθηκα,βαρέθηκα τους διαγωνισμούς σας,βαρέθηκα ν'ακούω οτι ο χρόνος είναι πολύτιμος,κουράστηκα,δεν αντέχω την ψυχαναγκαστική συστηματική διαδικασία στην οποία με υποβάλλετε τόσα χρόνια.Εξετάσεις,διαγωνίσματα και τέστ.Έχει μετατραπεί η ζωή μου σ'ενα ατέλειωτο διαγωνισμό,σ'ενα συνεχές τεστάρισμα των δυνατοτήτων μου.Όλη η ζωή μου ένα απέραντο τέστ. Αν αποδειχτώ δυνατός με κρατάτε και με κάνετε έναν καλό υπάλληλο,αν όχι, με πετάτε.Κι αν ακόμα δεχτώ ότι οι εξετάσεις και ο τρόπος που διεξάγονται είναι ανθρώπινος και φιλικός προς τον μαθητή,όλοι εσείς είστε εναντίον μου.Είστε απέναντι μου. 'Ολο αυτό το ανήθικο,βίαιο και αδηφάγο σύστημα που έχετε στήσει γύρω απο τις πανελλήνιες είναι εναντίον μου.Μου κάνει πόλεμο,με συνθλίβει ψυχολογικά και πνευματικά,με χτυπά με όλο του το μίσος.Μια ανηλεής σφαγή.Με θύματα χιλιάδες εφήβους. Είναι ένα τέρας που επισκιάζει το νού μου.Γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα.Μου προκαλεί όλο και περισσότερο άγχος και πίεση.Με πνίγει.Μου καταστρέφει τη δημιουργικότητα,προσπαθεί να με κάνει στρατιωτάκι που θα εκτελώ εντολές χωρίς ελεύθερη σκέψη,νεκρώνει τον ψυχισμό μου,καταδυναστεύει τις σκέψεις μου και τα όνειρά μου.Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκέφτομαι πως αν αποτύχω στις πανελληνίες τελειώνει η ζωή για μένα.Έτσι με κάνατε να σκέφτομαι...Είμαι άνθρωπος όμως,είμαι νέος και θέλω να ζήσω,δε θέλω να σταματήσει η ζωή μου,δε θέλω να παγώσουν τα συναισθήματά μου.
Κάντε αλλαγές στο λύκειο,κάντε αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα.Ξέρετε εσείς οι τεχνοκράτες.Εμείς απλώς θα εφαρμόσουμε τις όποιες οδηγίες και εντολές εισηγηθείτε στο υπουργείο Παιδιάς.Είναι ενα σύστημα φτιαγμένο για εμάς τους μαθητές χωρίς να συμμετέχουμε εμείς οι ίδιοι στη διαμόρφωση του.Είναι συγκλονιστικό αυτό που πετύχατε,εμείς απλώς εκτελούμε για κάτι που θα έπρεπε να αποφασίζουμε.
Θα σας πρότεινα πριν απ'όλες τις αλλαγές που θα πραγματοποιήσετε, να βάλετε τον ίδιο σας τον εαυτό να παίξει το ρόλο του μαθητή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και να προσπαθήσετε να αντιληφθείτε τις ψυχολογικές επιδράσεις του συστήματος που έχετε φτιάξει σ'έναν άνθρωπο 18 χρονών.
Δε θ'αναφερθώ στην τερατώδη επιχείρηση που έχει στηθεί γύρω απο τις πανελλήνιες και κάνει τα ελληνικά νοικοκυριά να αιμορραγούν οικονομικά.Τη περσινή χρονιά μόνο έγινε τζίρος 900 εκ. ευρώ.Αυτά.
Στη ζωή συναντάει κανείς πραγματικές δυσκολίες.Πραγματικά διλήμματα και προβλήματα.Ερωτεύεσαι,αγαπάς,ρισκάρεις,παλεύεις,αδικείσαι,αγωνίζεσαι.Η ζωή είναι ενιαία, δε χωρίζεται σε περιόδους.Ο μαθητής,ο φοιτητής,ο εργαζόμενος είναι ιδιότητες του ανθρώπου. Στο τέλος, αυτό που μετράει είναι να είσαι άνθρωπος αξίας.Γι'αυτό και είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα υπόλοιπα.Να θυμάστε πάντα τούτο,αυτό που μετράει είναι το ταξίδι,δεν υπάρχει ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία.Κάντε το επειδή το γουστάρετε και επειδή το αποφασίσατε.Σε 10-15 χρόνια θα σκέφτεστε αυτά που περνάτε τώρα και θα γελάτε,να 'στε σίγουροι γι'αυτό. Μη παίζετε ρόλους,απλά ζήστε την ηλικία σας.
Υ.Γ.1 ο τίτλος του κειμένου είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού,βρείτε το και μάθετε τους στίχους
Υ.Γ 2. στην 3η παράγραφο καλά διαβάσατε, γράφω υπουργείο Παιδιάς και όχι Παιδείας
Ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής Παν.Μακεδονίας,τμήμα Διεθνών κ' Ευρωπαικών σπουδών
12 Μαίου λοιπόν.Αν εσύ που διαβάζεις το κείμενο είσαι στη Γ' λυκείου τότε για σένα η ημερομηνία αυτή λέει πολλά.Ίσως σε φοβίζει,σε αγχώνει,σε τρομοκρατεί.Σκέφτεσαι ότι απο την ημέρα εκείνη και για περίπου 20 μέρες σταματάνε τα ρολόγια,σταματάνε οι σκέψεις,τα όνειρα,σταματούν οι έρωτες και τα μηνύματα στο κινητό σου τηλέφωνο.Σε ετοιμάζουν χρόνια ολόκληρα γι'αυτές τις 20 μέρες.Οξύμωρο ακούγεται ε; Χρόνια για μερικές μέρες. Αλλά, on the other hand (που έμαθες στο φροντιστήριο αγγλικών),σου είπανε οτι είναι οι πιο κρίσιμες μέρες της ζωής σου.Εκεί κρίνεται το μέλλον σου,εκεί φαίνεται τι θα κάνεις με το αύριό σου.Πρέπει να είσαι καλός μαθητής στο σχολείο και στο φροντιστήριο,και να μη ξεχνάς δύο βασικούς κανόνες: α) απαγορεύονται οι πρωτοβουλίες και β) απαγορεύεται να πείς κάτι διαφορετικό απ'το επιτρεπτό. Πρέπει να "βγεί" η ύλη για να εξεταστείς στη συνέχεια.
Λοιπόν,ξέρετε κάτι; Σας βαρέθηκα,βαρέθηκα τους διαγωνισμούς σας,βαρέθηκα ν'ακούω οτι ο χρόνος είναι πολύτιμος,κουράστηκα,δεν αντέχω την ψυχαναγκαστική συστηματική διαδικασία στην οποία με υποβάλλετε τόσα χρόνια.Εξετάσεις,διαγωνίσματα και τέστ.Έχει μετατραπεί η ζωή μου σ'ενα ατέλειωτο διαγωνισμό,σ'ενα συνεχές τεστάρισμα των δυνατοτήτων μου.Όλη η ζωή μου ένα απέραντο τέστ. Αν αποδειχτώ δυνατός με κρατάτε και με κάνετε έναν καλό υπάλληλο,αν όχι, με πετάτε.Κι αν ακόμα δεχτώ ότι οι εξετάσεις και ο τρόπος που διεξάγονται είναι ανθρώπινος και φιλικός προς τον μαθητή,όλοι εσείς είστε εναντίον μου.Είστε απέναντι μου. 'Ολο αυτό το ανήθικο,βίαιο και αδηφάγο σύστημα που έχετε στήσει γύρω απο τις πανελλήνιες είναι εναντίον μου.Μου κάνει πόλεμο,με συνθλίβει ψυχολογικά και πνευματικά,με χτυπά με όλο του το μίσος.Μια ανηλεής σφαγή.Με θύματα χιλιάδες εφήβους. Είναι ένα τέρας που επισκιάζει το νού μου.Γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα.Μου προκαλεί όλο και περισσότερο άγχος και πίεση.Με πνίγει.Μου καταστρέφει τη δημιουργικότητα,προσπαθεί να με κάνει στρατιωτάκι που θα εκτελώ εντολές χωρίς ελεύθερη σκέψη,νεκρώνει τον ψυχισμό μου,καταδυναστεύει τις σκέψεις μου και τα όνειρά μου.Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκέφτομαι πως αν αποτύχω στις πανελληνίες τελειώνει η ζωή για μένα.Έτσι με κάνατε να σκέφτομαι...Είμαι άνθρωπος όμως,είμαι νέος και θέλω να ζήσω,δε θέλω να σταματήσει η ζωή μου,δε θέλω να παγώσουν τα συναισθήματά μου.
Κάντε αλλαγές στο λύκειο,κάντε αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα.Ξέρετε εσείς οι τεχνοκράτες.Εμείς απλώς θα εφαρμόσουμε τις όποιες οδηγίες και εντολές εισηγηθείτε στο υπουργείο Παιδιάς.Είναι ενα σύστημα φτιαγμένο για εμάς τους μαθητές χωρίς να συμμετέχουμε εμείς οι ίδιοι στη διαμόρφωση του.Είναι συγκλονιστικό αυτό που πετύχατε,εμείς απλώς εκτελούμε για κάτι που θα έπρεπε να αποφασίζουμε.
Θα σας πρότεινα πριν απ'όλες τις αλλαγές που θα πραγματοποιήσετε, να βάλετε τον ίδιο σας τον εαυτό να παίξει το ρόλο του μαθητή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και να προσπαθήσετε να αντιληφθείτε τις ψυχολογικές επιδράσεις του συστήματος που έχετε φτιάξει σ'έναν άνθρωπο 18 χρονών.
Δε θ'αναφερθώ στην τερατώδη επιχείρηση που έχει στηθεί γύρω απο τις πανελλήνιες και κάνει τα ελληνικά νοικοκυριά να αιμορραγούν οικονομικά.Τη περσινή χρονιά μόνο έγινε τζίρος 900 εκ. ευρώ.Αυτά.
Στη ζωή συναντάει κανείς πραγματικές δυσκολίες.Πραγματικά διλήμματα και προβλήματα.Ερωτεύεσαι,αγαπάς,ρισκάρεις,παλεύεις,αδικείσαι,αγωνίζεσαι.Η ζωή είναι ενιαία, δε χωρίζεται σε περιόδους.Ο μαθητής,ο φοιτητής,ο εργαζόμενος είναι ιδιότητες του ανθρώπου. Στο τέλος, αυτό που μετράει είναι να είσαι άνθρωπος αξίας.Γι'αυτό και είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα υπόλοιπα.Να θυμάστε πάντα τούτο,αυτό που μετράει είναι το ταξίδι,δεν υπάρχει ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία.Κάντε το επειδή το γουστάρετε και επειδή το αποφασίσατε.Σε 10-15 χρόνια θα σκέφτεστε αυτά που περνάτε τώρα και θα γελάτε,να 'στε σίγουροι γι'αυτό. Μη παίζετε ρόλους,απλά ζήστε την ηλικία σας.
Υ.Γ.1 ο τίτλος του κειμένου είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού,βρείτε το και μάθετε τους στίχους
Υ.Γ 2. στην 3η παράγραφο καλά διαβάσατε, γράφω υπουργείο Παιδιάς και όχι Παιδείας
Ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής Παν.Μακεδονίας,τμήμα Διεθνών κ' Ευρωπαικών σπουδών
" Στο τέλος, αυτό που μετράει είναι να είσαι άνθρωπος αξίας.Γι'αυτό και είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα υπόλοιπα.Να θυμάστε πάντα τούτο,αυτό που μετράει είναι το ταξίδι,δεν υπάρχει ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία.Κάντε το επειδή το γουστάρετε και επειδή το αποφασίσατε.Σε 10-15 χρόνια θα σκέφτεστε αυτά που περνάτε τώρα και θα γελάτε,να 'στε σίγουροι γι'αυτό. Μη παίζετε ρόλους,απλά ζήστε την ηλικία σας. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.