Γράφει ο Δημήτρης Καρακώστας
Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι βίαιες οικονομικές προσαρμογές που απορρέουν από ιδιαίτερα φιλόδοξα σταθεροποιητικά προγράμματα είναι κοινωνικά άδικες και επώδυνες. Δυστυχώς, όμως, αποτελούν τη μοναδική θεραπεία μιας βαριά ασθενούσης οικονομίας. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αντέχουμε τις συνέπειες μιας δύσκολης θεραπείας, δίχως καμία εγγύηση για τα αποτελέσματά της.
Αναμφίσβήτητα, η χώρα υπέστη ένα σοβαρό δημοσιονομικό ατύχημα. Το αίσθημα του ασθενούς που υπόκειται σε μια θεραπεία που μπορεί είτε να τον σκοτώσει είτε να τον σώσει, βιώνει σήμερα η οικονομία και κατ’ επέκταση ολόκληρη η κοινωνία. Το θέμα είναι ότι λίγοι το έχουν αντιληφθεί και ακόμα λιγότεροι πιστεύουν στη θετική έκβαση της θεραπείας. Όλες οι θεραπείες, έτσι και αυτή, έχουν ρίσκο. Είναι βέβαιο ότι χωρίς την ανάληψή του δεν έχουμε καμία ελπίδα για την ανάκαμψη και τη σωτηρία. Το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, είναι εκείνο πρέπει υπεύθυνα να αναλάβει το ρίσκο.
Το πολιτικό σύστημα οφείλει, έστω και τώρα, να αποδεσμευτεί τόσο από τη λογική του πολιτικού κόστους όσο και από τη διατήρηση της κρατικοδίαιτης αντίληψής του. Τέτοιες λογικές και τέτοιες αντιλήψεις διόγκωσαν τη διαφθορά, διατήρησαν τις πελατειακές σχέσεις και διευκόλυναν την πατρωνία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τεράστιο, αναποτελεσματικό και ιδιαίτερα σπάταλο κράτος έδινε την ευκαιρία σε φαύλους πολιτικούς και επιτήδειους δημόσιους λειτουργούς να παρανομούν ασυστόλως. Γι αυτό, εξάλλου, οδηγηθήκαμε στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό και πολύ κοντά στη χρεοκοπία.
Επίσης, η θεραπεία δε μπορεί να συντελεστεί μόνο με το σταθεροποιητικό πρόγραμμα. Μπορεί να συντελεστεί αν και μόνο αν δοθούν κίνητρα στην ιδιωτική πρωτοβουλία για επενδύσεις αξιοποιώντας τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που παραμένουν αδρανή. Μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε την ανάπτυξη, να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας, να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα και να προσεγγίσουμε την ευημερία.
Συμπερισματικά, η αβεβαιότητα για το αποτέλεσμα των οικονομικών προσαρμογών είναι έκδηλη. Η ιστορία, όμως, έχει δείξει ότι τα σταθεροποιητικά προγράμματα έχουν βραχυχρόνιες δυσκολίες αλλά προσπορίζουν μέσο-μακροπρόθεσμες ευκαιρίες. Αξίζει,λοιπόν, να προσπαθήσουμε γι αυτές…
Ο Δημήτρης Καρακώστας είναι φοιτητής Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής, Πανεπιστημίου Πειραιώς.
