Για μας και για την Ευρώπη

Γράφει ο Νίκος Καρινόπουλος


Πρίν από περίπου ένα χρόνο, ο Μάρκ Μαζάουερ, Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ, έγραφε-με αφορμή τη ψήφιση του Μεσοπροθέσμου προγράμματος- ένα άρθρο με τίτλο "Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη" . Στο κείμενό του αυτό, που δημοσιεύθηκε στους NYT,  έκανε μια σύντομη όμως καθ'όλα περιεκτική αναδρομή στη σύγχρονη  ιστορία της γηραιάς Ηπείρου, βλέποντας την Ελλάδα ως πυροκροτητή εξελίξεων στον ευρωπαικό χώρο, ως σύμβολο αντίστασης, αν θέλετε. Ως προάγγελο των όσων θα συμβούν στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Απ'τη δεκαετία του 1820 με την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, και την αντίσταση στο ναζισμό τον χειμώνα του 1940-41 ως την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας  το '74 και το κύμα εκδημοκρατισμού που προκάλεσε αυτό το γεγονός.

Τώρα, λοιπόν, και μετά την ευφορία της δεκαετίας του '90 η Ευρώπη περνά σε μια νέα φάση σκοταδισμού. Μια συντηρητική Ευρώπη που ακολουθεί ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων που αδυνατούν ή δε θέλουν να δουν την πραγματικότητα. Οι εθνοκρατικές οντότητες που ήταν κάποτε κυρίαρχες δυνάμεις, και  ήταν  οι βασικοί δρώντες στο ευρωπαϊκό σύστημα με ηγεσίες στιβαρές και υπεύθυνες, έχουν δώσει την θέση τους στην Ευρώπη των αόρατων αγορών και των τραπεζών. Άσχετα απ'τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που ο καθένας από εμάς μπορεί να έχει, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως υπήρχαν ηγέτες που οραματίζονταν μια διαφορετική Ένωση. Την Ευρώπη των εθνών ίσως, ή την Ευρώπη των λαών, όπως θα έλεγε ένας ευρωπαίος σοσιαλιστής ηγέτης παλιότερων δεκαετιών. Ηγέτες που ασχέτως, των ιδεολογικών καταβολών τους, ήταν υπόλογοι στους λαούς των χωρών τους, στους λαούς της Ένωσης και όχι σε δέκα τραπεζίτες.
Και τώρα τι ; Η Ευρώπη της Μέρκελ και του Σαρκοζί ;  Που, προσπαθούν να μας πείσουν ότι  η εφαρμογή ακραίων πολιτικών που αντιτίθενται στην κοινή λογική και εξαθλιώνουν λαούς θα μας οδηγήσει στην ανάπτυξη και την ευημερία ; Που αποσυνθέτουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τον κοινωνικό ιστό στα κράτη-μέλη και γκρεμίζουν το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας;

Όπως πολύ χαρακτηριστικά τόνισε προ ημερών ο κ. Δραγασάκης, τον οποίω εκτιμώ ιδιαίτερα ως άνθρωπο και επιστήμονα : "Aυτό το μνημόνιο θα πρέπει να πάει στο πολεμικό μουσείο, να το θυμόμαστε ως ένα όπλο μαζικής κοινωνικής καταστροφής. Να το θυμόμαστε όχι μόνο εμείς, όλη η ανθρωπότητα. Αυτό που έγινε στην Ελλάδα ήταν πιλοτικό πρόγραμμα, μας χρησιμοποίησαν ως πείραμα, διεθνή και εσωτερικά κέντρα. Και για μένα στην ιστορία την επόμενη θα παραμένει η ελληνική εμπειρία ως παράδειγμα προς αποφυγή, και γι'αυτό θα κερδίσουμε την παγκόσμια αναγνώριση αν εμείς ανατρέψουμε αυτό το μνημόνιο πριν το ανατρέψουν οι Πορτογάλοι, πριν το ανατρέψουν οι Ιρλανδοί, πριν το αποδεχτούν οι Ισπανοί."

Τα διεθνή και εσωτερικά κέντρα που έστησαν όλη αυτή τη βαρβαρότητα με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, έχουν αντιληφθεί πλήρως τις "αγριες διαθέσεις" των οικονομικών πειραματόζωων που λέγονται Έλληνες. Έτσι, παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, και μέχρι τις εκλογές της 17ης Ιούνη μια ενορχηστρωμένη επίθεση από ξένους επιτρόπους σε συνεννόηση με τα εδώ κέντρα, κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού.  "Αν δεν ψηφίσετε μνημονιακά, θα βγείτε απ'το ευρώ, θα καταστραφεί η Ελλάδα, θα πεινάσετε,θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη, θα επικρατήσει το χάος". Αυτοί είναι οι εκβιασμοί τους. Αυτό που πιστεύω, ή τουλάχιστον υποψιάζομαι, είναι, πως τίποτα απ'αυτά δε πρόκεται να συμβεί αν οι Έλληνες ΔΕΝ ψηφίσουν μνημονιακά. Κι αυτός είναι ο μεγάλος τους φόβος.Να αποδειχτεί δηλαδή, ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος εκτός αυτού που ευαγγελίζονται ότι θα σώσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες και θα φέρει ανάπτυξη και ευημερία.

Στις εκλογές της 6ης Μάη στην Ελλάδα, προκλήθηκε ένας πολιτικός σεισμός. Όχι τόσο επειδή ένα κόμμα-συμμορία όπως το πα.σο.κ, έπεσε μετά από 40 χρόνια στην τρίτη θέση, όσο για την δυναμική, το ρεύμα που αναπτύχθηκε, και αποτυπώθηκε στις κάλπες.

Έτσι, δε ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε. Δε ξέρω αν αντιλαμβάνεστε δηλαδή το ιστορικό βάρος που έχει η ψήφος στην Ελλάδα στις 17 του Ιούνη. Την ιστορική ευθύνη που έχουμε, όχι μόνο απέναντι στις επόμενες γενιές, αλλά και απέναντι σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες.
Εδώ λοιπόν, σ'αυτή τη γειτονιά του πλανήτη, στο ωραιότερο οικόπεδο της γης, έπεσε για μια ακόμη φορά ο κλήρος. Ίσως η Ιστορία μας επέλεξε για ακόμα μια φορά, για να δείξουμε το δρόμο και να είμαστε εμείς που θα βάλουμε την Ευρώπη σε διαφορετική τροχιά και νέα πορεία. Που θα κάνουμε εκατομμύρια ευρωπαίους να σκεφτούν, "μήπως γίνεται κι αλλιώς ;"  Και αυτή θα 'ναι η αρχή του τέλους για όλους όσοι θέλουν μια κατακερματισμένη Ένωση, που θα είναι εχθρική με τους λαούς. Να είμαστε ξανά, στην εμπροσθοφυλακή της αντίστασης για μια νέα Ευρώπη. Το πλήρωμα του χρόνου μας βρισκεί μπροστά στην πρόκληση της επανίδρυσης της δημοκρατίας στην ήπειρο των κοινωνικών επαναστάσεων και του Διαφωτισμού. Πρέπει να πετύχουμε να μας ξαναδούν πάλι, ως τον λαό που όπως και ο Ρίτσος έλεγε "...δε γονατίζει παρα μονάχα μπροστά στους νεκρούς του".
Για μας και για την Ευρώπη λοιπόν.

ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής στο τμήμα Διεθνών κ' Ευρωπαϊκών σπουδών, Παν. Μακεδονίας

Λιτότητα ή Δραχμή ;

Γράφει ο Νίκος Καρινόπουλος


Ευρώ ή δραχμή ; Λιτότητα ή έξοδος από την Ευρωζώνη ; Λες, και η παραμονή μιας χώρας ή, πια, η αποφυγή κατάρρευσης της Ευρωζώνης, προϋποθέτουν ή υπαγορεύουν την διάλυση του κοινωνικού κράτους και την φτωχοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων. Αντιλαμβάνεστε τον παραλογισμό ;  Διατυμπανίζουν, πως προϋπόθεση για την  παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη είναι οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, η περικοπή δαπανών για την υγεία, την παιδεία, η απομείωση εν γένει των κοινωνικών παροχών. Και αν αυτή η σκόπιμη ταύτιση δεν ανατραπεί και δε σταματήσει άμεσα ο παραλογισμός, θα οδηγήσει, κατα την προσωπική μου εκτίμηση, την ελληνική κοινωνία σ'ένα οξυμένο αίσθημα αντιευρωπαϊσμού.
 Ένα σωρό προτάσεις περί επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, περί επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους, έθεταν την Ελλάδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, εκτός της ζώνης του ευρώ. Τώρα -και μετά τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία και κυρίως, κατ' εμέ στην Ελλάδα- ανακάλυψαν, Βενιζέλος και Σαμαράς ότι υπάρχουν περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης ίσως και ολόκληρου του πλαισίου της δέσμευσης.

Την ίδια στιγμή που οι εδώ εκπρόσωποι των τοκογλύφων, οι συνέταιροι του μνημονίου, που   υπό καθεστώς πανικού , συνεχίζουν να εκβιάζουν σύσσωμο το εκλογικό σώμα, δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών ή ακόμα και τεχνοκρατών έρχονται να τους διαψεύσουν πανηγυρικά. Σας παραθέτω συγκεντρωμένες ορισμένες απ'τις δηλώσεις που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα και γκρεμίζουν σα  χάρτινους πύργους όλα τα εκβιαστικά διλήμματα.
'Αγκελα Μέρκελ : "Δε σκεφτήκαμε ποτέ, την αποπομπή της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ"
 Β.Σόϊμπλε (υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας): "Ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφή για την Ευρώπη"
Ζαν Κλόντ Γιούνκερ (πρόεδρος του Eurogroup ): "Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι μια ηλίθια ιδέα, δεν ισχύει , είναι ένας δρόμος που δεν θα πάρουμε ποτέ"
Μάριο Πρόντι (πρώην πρόεδρος της Κομισιόν και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας):
"Η Ελλάδα δεν θα εξέλθει από την Ευρωζώνη γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος των πάντων".
Ενώ σε απόρρητη έκθεση του Τσαρλς Νταλάρα, επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF),  αναφέρεται ότι ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα θα είχε κόστος 1,3 τρισεκατομμυρίου ευρώ.

Έχοντας, αυτά όλα ως δεδομένα, φέρτε στο νού σας, όλες εκείνες τις ερωτήσεις, που μ'ένα σοβαροφανές -κατ'εμέ ηλίθιο,ψεύτικο- βλέμμα,  που υποδηλώνει μια δήθεν αγωνία για τυχόν έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, θέτουν οι δημοσιογράφοι προς τους πολέμιους των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων της υποτέλειας.
Στα τηλεοπτικά παράθυρα της ντροπής λοιπόν, παίζεται το πιο βρόμικο παιχνίδι που προσβάλλει κατάφορα την ανθρώπινη νοημοσύνη και αξιοπρέπεια.
Δημοσιογράφοι που σιγοντάρουν με τρόπο απροκάλυπτο τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία των εν Ελλάδι υποστηρικτών του αντικοινωνικού μνημονίου.

Έτσι, προσπερνώντας τα επίπλαστα διλήμματα, λέω, πως το διακύβευμα δεν είναι, "ναι "ή "όχι" στο ευρώ και την Ε.Ε. , αλλά το ποιά Ευρώπη θέλουμε. Την ίδια στιγμή ο νεοεκλεγείς
Ολάν(τ) δηλώνει πως «θα επαναδιαπραγματευθώ το Σύμφωνο Σταθερότητας που κατέστρεψε την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία», και ο Ιρλανδικός  λαός   ετοιμάζεται να το καταψηφίσει στο επερχόμενο δημοψήφισμα. Ενώ μετά τις εκλογές σε Ελλάδα και Γαλλία, αναθερμάνθηκαν οι συζητήσεις για ευρωομόλογο. Μια ομολογουμένως προοδευτική λύση στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, την οποία η Μέρκελ δεν ήθελε καν ν'ακούσει. Όμως οι συσχετισμοί αλλάζουν. Φαίνεται, πως το ξήλωμα του νεοφιλελεύθερου πουλόβερ που καταστρέφει τις χώρες της Ευρώπης και ωθεί τους ανθρώπους στην ανέχεια και το φασισμό, ξεκίνησε απ'την ψήφο στην Ελλάδα.
Έχω ξαναπει σε προηγούμενο κείμενό μου ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή, με ιδιαιτερότητες βεβαίως σε κάθε εθνική της έκφανση. Οι λαοί της Ευρώπης στο δίλλημα, λιτότητα ή έξοδος απ'το ευρώ, απαντούν, με δημοκρατία, αξιοπρέπεια, και κοινωνική δικαιοσύνη.

Αυτό που θέλω να γίνει κατανοητό, είναι ότι  η σημερινή πολιτική της Ε.Ε. οδηγεί ολόκληρη την ευρωζώνη στον γκρεμό. Μπορεί η Γερμανία να αποκομίζει οφέλη απ'την κρίση και τον τρόπο αντιμετώπισής της, όμως είναι αρκετά κοντόφθαλμη και καταστροφική για τους υπόλοιπους και σε βάθος χρόνου για την ίδια, η πολιτική της αυτή.
Κλείνοντας, θα 'θελα να τονίσω ξανά, ακόμα πιο έντονα, το πόσο σημαντικό είναι να μείνουμε στην ευρωζώνη αλλά, παράλληλα, το πόσο αδιέξοδη (για την ίδια την ευρωζώνη) είναι η πολιτική που ασκεί. Είναι η λιτότητα που οδηγεί στην έξοδο απ'το ευρώ, είναι η λιτότητα που καταστρέφει τις ευρωπαϊκές οικονομίες, είναι η λιτότητα που θα κάνει σύντομα το ευρώ να καταρρεύσει και όχι η άρνηση αυτής.
Χωρίς ίχνος υπερβολής, πιστεύω ότι η ταύτιση του μνημονίου με τον φιλοευρωπαϊσμό αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή που γνώρισε ο ευρωπαϊσμός μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Τελικά,  μήπως η "ακυβερνησία" ήταν η καλύτερη "διαπραγμάτευση" που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα ως χώρα;



Υ.Γ.1 Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, είχαμε όντως έναν πολιτικό σεισμό, αν και με αυτά που έχουν συμβεί τα τελευταία 2,5 χρόνια, θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη η κατακρήμνιση των δύο συμμοριών ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Ν.Δ.  ωστόσο  μας εξέπληξε όλους. Αυτό δείχνει το πόσο βαθιά είχε ριζώσει  στη συνείδησή μας η ιδέα του δικομματισμού και της εναλλαγής των δύο στην εξουσία.

Υ.Γ.2 Κουβέλη, να ξέρεις, το να σε αποκαλεί ο Βενιζέλος υπεύθυνο είναι σα να σε αποκαλεί ο
Μιχαλολιάκος πατριώτη.


ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής στο τμήμα Διεθνών κ' Ευρωπαϊκών σπουδών, Παν. Μακεδονίας.