Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Τόσα αναπάντητα ερωτήματα...

Γράφει η Κωνσταντίνα Καψή

Τι είναι άραγε αυτό που πραγματικά χάσαμε εμείς οι άνθρωποι ,εμείς………….. οι άνθρωποι των δημοκρατικών και φιλελευθέρων πολιτευμάτων, ώστε να καταντήσουμε να μαστιγώνουμε τα ίδια μας τα παιδία…………………. ?


Τι είναι άραγε αυτό που μας εξώθησε να τα επιρρίπτουμε σε μια κατάσταση τρομακτική και βίαιη, βγάζοντας όλον τον φθόνο και την επιθετικότητα πάνω τους??????

Η απανθρωπιά ?ο αμοραλισμός? Η σύγχρονη καταναλωτική μανία ? ο εγωκεντρισμός? Ο ναρκισσισμός?

Τι είναι αυτό που μας οδήγησε να ευνουχίζουμε τους νέους πριν καν προφτάσουν να δημιουργήσουν ολοκληρωμένη και αυθυπόστατη προσωπικότητα ,πριν καν προφτάσουν να ονειρευτούν ,να να ερωτευτούν ,να αγωνιστούν για τα θέλω τους και τα οράματα τους ?

Τόσα ερωτήματα που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει απαντήσει…………….. ποιος όμως θα φανεί αντάξιος της θέσης του και θα αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν?

Τόσα χρόνια το μόνο που ακούμε είναι η ωραιότατη εκείνη φράση «κάνουμε το καλύτερο για το μέλλον των παιδιών μας ……….για το νέο δυναμικό της χώρας ,και είμαστε σίγουροι ότι το νέο εκπαιδευτικό σύστημα θα φάνει αντάξιο των προσδοκιών μας»

Ποίο είναι αλήθεια το καλύτερο?...... όμως πραγματικά το καλύτερο για τα παιδιά ?η πεποίθηση ότι όλη τους η ζωή κρίνεται και εξαρτάται από έναν εκπαιδευτικό θεσμό-μεταρρύθμιση που ονομάζεται πανελλήνιες εξετάσεις? πότε επιτέλους θα απολεσθεί αυτή η μανία της ελληνικής οικογένειας που θέλει τα παιδιά της κατόχους πτυχίων πανεπιστημειακών ιδρυμάτων? Πρέπει όλοι σε αυτή την χώρα να γινόμαστε γιατροί και δικηγόροι ????????και τα άλλα επαγγέλματα τι θα γίνουν?

Αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο μαθητής είναι μόρφωση και όχι κατάρτιση…………..

Μια χριστιανική ανθρωποκεντρική παιδεία ,στηριζόμενη στους πυλώνες της ηθικής και της λογικής ,για να δημιουργηθεί ένας υγιής και ενάρετος άνθρωπος ,ικανός να επιλύει όλα τα προβλήματα που τυχόν αναφύονται κατά την διάρκεια της ζωής του με σύνεση και με μέτρο………………… ο άνθρωπος μόνο έτσι θα είναι πραγματικά ελεύθερος...........


Ελευθερία

Αν δεις το μέλλον σου για μια στιγμή

κατάματα, ίσως να δεις το μαύρο της τοπίο,

ίσως ν’ ακούσεις τον ήχο της σιωπής σου, ίσως

για μια στιγμή να νιώσεις τη μοναξιά του

δωματίου. Και όμως κανείς δε θα σ’ αγγίξει, κανείς

δε θα μοιραστεί τη μοναξιά σου, εγκλωβισμένος

μέσα σ’ ένα χρυσοποίκιλτο κλουβί ν’ αναζητάς

την αγκαλιά μιας ξεχασμένης αγάπης. Γυρεύοντας

μονάχος τον κόσμο της σοφίας αποξενώνεσαι

από το σήμερα και θάβεσαι στο αύριο. Σ’ ένα

αύριο αβέβαιο, άγνωστο που όμως νιώθεις πως

θα το κατακτήσεις με τα εφόδια που σου δίνει

η ζωή. Ίσως τα υποθετικά εφόδια που θα σε

βοηθήσουν να μετατραπείς σ’ έναν τέλειο εργάτη,

ειδικά διαμορφωμένο για να περιορίζεις μονάχος τις

ελευθερίες σου. Η φυλακή της ελευθερίας αποτελεί

για όλους μας μία αβάσταχτη αλήθεια. Όλη μας

η ζωή αποτελεί ένα μονοπάτι που πάνω του έχει

ξεχαστεί η αέναη ροή του χρόνου. Ένας δρόμος

χιλιοπερπατημένος που οδηγεί στην αφάνεια. Μια χιλιομασημένη

πραγματικότητα που οδηγεί πάλι στα ίδια λάθη.

Ίσως ήρθε ο καιρός να σπάσεις τα δεσμά της

φυλακής σου και μέσα από την προσωπική επανά-

στασή σου να δώσεις το έναυσμα για ένα διαφορετικό

αύριο. Μην ψάχνεις μια ζωή για την ουτοπική ευτυχία,

έχεις από μόνος σου αποκτήσει όλα τα εφόδια, για να

φτιάξεις τη δική σου ευτυχία.


Σιδηρόπουλος Χρήστος
 
 
Η Κωνσταντίνα Καψή είναι φοιτήτρια Νομικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστημίο Θράκης

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Everybody Is Free To Wear Sunscreen

    Γράφει ο Νίκος Καρινόπουλος
 
12 Μαίου λοιπόν.Αν εσύ που διαβάζεις το κείμενο είσαι στη Γ' λυκείου τότε για σένα η ημερομηνία αυτή λέει πολλά.Ίσως σε φοβίζει,σε αγχώνει,σε τρομοκρατεί.Σκέφτεσαι ότι απο την ημέρα εκείνη και για περίπου 20 μέρες σταματάνε τα ρολόγια,σταματάνε οι σκέψεις,τα όνειρα,σταματούν οι έρωτες και τα μηνύματα στο κινητό σου τηλέφωνο.Σε ετοιμάζουν χρόνια ολόκληρα γι'αυτές τις 20 μέρες.Οξύμωρο ακούγεται ε; Χρόνια για μερικές μέρες. Αλλά, on the other hand (που έμαθες στο φροντιστήριο αγγλικών),σου είπανε οτι είναι οι πιο κρίσιμες μέρες της ζωής σου.Εκεί κρίνεται το μέλλον σου,εκεί φαίνεται τι θα κάνεις με το αύριό σου.Πρέπει να είσαι καλός μαθητής στο σχολείο και στο φροντιστήριο,και να μη ξεχνάς δύο βασικούς κανόνες: α) απαγορεύονται οι πρωτοβουλίες και β) απαγορεύεται να πείς κάτι διαφορετικό απ'το επιτρεπτό. Πρέπει να "βγεί" η ύλη για να εξεταστείς στη συνέχεια.

Λοιπόν,ξέρετε κάτι; Σας βαρέθηκα,βαρέθηκα τους διαγωνισμούς σας,βαρέθηκα ν'ακούω  οτι  ο χρόνος είναι πολύτιμος,κουράστηκα,δεν αντέχω την ψυχαναγκαστική συστηματική  διαδικασία στην οποία με υποβάλλετε τόσα χρόνια.Εξετάσεις,διαγωνίσματα και τέστ.Έχει μετατραπεί η ζωή μου σ'ενα ατέλειωτο διαγωνισμό,σ'ενα συνεχές τεστάρισμα των δυνατοτήτων μου.Όλη η ζωή μου ένα απέραντο τέστ. Αν αποδειχτώ δυνατός με κρατάτε και με κάνετε έναν καλό υπάλληλο,αν όχι, με πετάτε.Κι αν ακόμα δεχτώ ότι οι εξετάσεις και ο τρόπος που διεξάγονται είναι ανθρώπινος και φιλικός προς τον μαθητή,όλοι εσείς είστε εναντίον μου.Είστε απέναντι μου. 'Ολο αυτό το ανήθικο,βίαιο και αδηφάγο σύστημα που έχετε στήσει γύρω απο τις πανελλήνιες είναι εναντίον μου.Μου κάνει πόλεμο,με συνθλίβει ψυχολογικά και πνευματικά,με χτυπά με όλο του το μίσος.Μια ανηλεής σφαγή.Με θύματα χιλιάδες εφήβους. Είναι ένα τέρας που επισκιάζει το νού μου.Γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα.Μου προκαλεί όλο και περισσότερο άγχος και πίεση.Με πνίγει.Μου καταστρέφει τη δημιουργικότητα,προσπαθεί να με κάνει στρατιωτάκι που θα εκτελώ εντολές  χωρίς ελεύθερη σκέψη,νεκρώνει τον ψυχισμό μου,καταδυναστεύει τις σκέψεις μου και τα όνειρά μου.Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σκέφτομαι πως αν αποτύχω στις πανελληνίες τελειώνει η ζωή για μένα.Έτσι με κάνατε να σκέφτομαι...Είμαι άνθρωπος όμως,είμαι νέος και θέλω να ζήσω,δε θέλω να σταματήσει η ζωή μου,δε θέλω  να παγώσουν τα συναισθήματά μου.

Κάντε αλλαγές στο λύκειο,κάντε αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα.Ξέρετε εσείς οι τεχνοκράτες.Εμείς απλώς θα εφαρμόσουμε τις όποιες οδηγίες και εντολές εισηγηθείτε στο υπουργείο Παιδιάς.Είναι ενα σύστημα φτιαγμένο για εμάς τους μαθητές χωρίς να συμμετέχουμε εμείς οι ίδιοι στη διαμόρφωση του.Είναι συγκλονιστικό αυτό που πετύχατε,εμείς απλώς εκτελούμε για κάτι που θα έπρεπε να αποφασίζουμε.

Θα σας πρότεινα πριν απ'όλες τις αλλαγές που θα πραγματοποιήσετε, να βάλετε τον ίδιο σας τον εαυτό να παίξει το ρόλο του μαθητή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και να προσπαθήσετε να αντιληφθείτε τις ψυχολογικές επιδράσεις του συστήματος που έχετε φτιάξει σ'έναν άνθρωπο 18 χρονών.

Δε θ'αναφερθώ στην τερατώδη επιχείρηση που έχει στηθεί γύρω απο τις πανελλήνιες και κάνει τα ελληνικά νοικοκυριά να αιμορραγούν οικονομικά.Τη περσινή χρονιά μόνο έγινε τζίρος 900 εκ. ευρώ.Αυτά.

Στη ζωή συναντάει κανείς πραγματικές δυσκολίες.Πραγματικά διλήμματα και προβλήματα.Ερωτεύεσαι,αγαπάς,ρισκάρεις,παλεύεις,αδικείσαι,αγωνίζεσαι.Η ζωή είναι ενιαία, δε χωρίζεται σε περιόδους.Ο μαθητής,ο φοιτητής,ο εργαζόμενος είναι ιδιότητες του ανθρώπου. Στο τέλος, αυτό που μετράει είναι να είσαι άνθρωπος αξίας.Γι'αυτό και είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα υπόλοιπα.Να θυμάστε πάντα τούτο,αυτό που μετράει είναι το ταξίδι,δεν υπάρχει ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία.Κάντε το επειδή το γουστάρετε και επειδή το αποφασίσατε.Σε 10-15 χρόνια θα σκέφτεστε αυτά που περνάτε τώρα και θα γελάτε,να 'στε σίγουροι γι'αυτό. Μη παίζετε ρόλους,απλά ζήστε την ηλικία σας.

Υ.Γ.1  ο τίτλος του κειμένου είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού,βρείτε το και μάθετε τους στίχους
Υ.Γ 2. στην 3η παράγραφο καλά διαβάσατε, γράφω υπουργείο Παιδιάς  και όχι Παιδείας


Ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής Παν.Μακεδονίας,τμήμα Διεθνών κ' Ευρωπαικών σπουδών

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Ιατρική και Θρησκεία

  Γράφει ο Αλέξανδρος Λέτσος

Με αφορμή την διατύπωση της άποψης υπέρ της αποθρησκειοποίησης της ιατρικής θα ήθελα να παραθέσω την αλληλεπίδραση μεταξύ της θρησκείας και της ιατρικής αρχίζοντας με την άποψη πως:

"Ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία διαπιστώνουμε πως η θρησκεία ήταν και συνεχίζει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιατρική πράξη."

Αρχικά ας παρατηρήσουμε τα ονόματα μερικών νοσοκομείων της χώρας μας : Ευαγγελισμός, Άγιος Παύλος, Άγιος Σάββας, Άγιος Παντελεήμονας, κτλ. Σ’ αυτό το σημείο κρίνω εύλογο να παραθέσω ένα περιστατικό.

Ασθενής προσήλθε στον γιατρό του με χρόνιο βήχα, δύσπνοια, αιμόπτυση, συνεχή κούραση και έλλειψη βάρους. Η διάγνωση που πρόεκυψε μέσα από εξετάσεις ήταν καρκίνος του πνεύμονα. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Ο ασθενής, ανακουφισμένος πλέον, ευχαριστεί το Θεό για την επιτυχία της θεραπείας του. Ο γιατρός του τότε, άρχισε να του εξηγεί ότι η φύση της θεραπείας δεν έχει κάποιο θρησκευτικό υπόβαθρο και πως το μόνο που βοήθησε στην ίασή του ήταν οι ουσίες της χημειοθεραπείας  οι οποίες αντιμετώπισαν τον καρκίνο. Ερμηνεύοντας στην συνέχεια, σχολίασε πως θα έπρεπε να ευχαριστεί τους ανθρώπους που εφηύραν την μέθοδο αυτή και όχι το Θεό.

Είναι φανερό ότι οι γνώσεις του γιατρού, ο κατάλληλος προγραμματισμός της θεραπείας και η άψογη εκτέλεσή της ήταν αυτά που έσωσαν τον ασθενή.'Ομως, τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: Ποιά είναι τελικώς η αποστολή και ο ρόλος του γιατρού; Να κάνει καλά τον ασθενή με οποιοδήποτε κόστος ή να θέσει ως αυτοσκοπό του την εύρεση ενός ευφυούς και πρωτοποριακού τρόπου θεραπείας προκειμένου να αναδειχθεί ο ίδιος αποκτώντας κύρος και αναγνωρισιμότητα; Αν ισχύει το πρώτο γιατί ο γιατρός προσπαθεί τόσο απεγνωσμένα να πάρει τα εύσημα της θεραπείας του ασθενούς; Αν όλοι οι γιατροί καθιστούσαν σαφές ότι εκείνοι και όχι κάποια ανώτερη δύναμη είναι σε θέση να θεραπεύσουν έναν ασθενή, μήπως ο ασθενής λόγω της αλλαγής αυτής της κατάστασης ακολουθούσε κάποια διαφορετική πορεία στη θεραπεία του; Μήπως και η θρησκεία παίζει κάποιον ρολό στη θεραπεία του ασθενούς; Μήπως θα έπρεπε να αποτελέσει εργαλείο στα χεριά των γιατρών και όχι κάποια απάτη η όποια τους κλέβει τη δόξα;

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η θρησκεία είναι ανακούφιση για τον καταπιεσμένο, κουράγιο για τον άρρωστο

Δεν μπορώ να καταλάβω τους γιατρούς οι οποίοι, ακόμα και μετά τη θεραπεία του ασθενούς προσπαθούν να του αλλάξουν τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις...

Ο Αλέξανδρος Λέτσος είναι φοιτητής Ιατρικής, Πανεπιστημίου Κρήτης

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ;

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ,ήταν η παρουσίαση του νομοσχεδίου για τα τυχερά παιχνίδια. Κατά την παρουσιασή του απο τον υπουργό οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου,συντεταγμένη ομάδα βουλευτών του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας του κυβερνώντος κόμματος σήκωσαν μπαϊράκι. Επιτέθηκαν φραστικά,με ιδιαίτερα έντονο ύφος,εκστομίζοντας ακόμα και απαξιωτικές εκφράσεις κατά του υπουργού. Σε συνομιλία που είχε ένας εκ των διαχειριστών του blog με βουλευτή της κυβέρνησης(τα στοιχεία του οποίου είναι διαθέσιμα),έγινε γνωστό πως οι τόνοι ανέβηκαν σε τέτοιο βαθμό με αποτέλεσμα να παρέβουν για να αποφευχθεί έντονο λεκτικό επεισόδιο. "Δε πρόκειται να νομιμοποιήσουμε το τζόγο" φέρεται να είπαν βουλευτές. "Το νομοσχέδιο δεν είναι ηθικό" επισήμαναν άλλοι. Η αντιπαράθεση μάλιστα ξέφυγε απο τη συζήτηση του νομοσχεδίου και εξελίχθηκε σε δριμύ κατηγορώ των κυβερνητικών βουλευτών προς την ασκούμενη οικονομική πολιτική.

Μ'αυτά και μ'αυτά, ο υπουργός φέρεται να είπε: ''Το θέμα με υπερβαίνει,θα απευθυνθώ στον πρωθυπουργό ''. Όμως, ο κύβος ερρίφθη. Αυτή ήταν η τελευταία προσπάθεια του υπουργού για την περισυλλογή 700 εκ. ευρώ για να καλυφθεί η μαύρη τρύπα του διψήφιου ελλείμματος.Την επόμενη εβδομάδα μαζί με τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη βουλή θα αρχίσει και η συζήτηση διαδοχής του.
Ο Γ.Παπακωνσταντίνου θα είναι πια παρελθόν. Παρών θα είναι τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του χρέους...