Ελλάδα 2011
Μια χώρα που διασύρεται παγκοσμίως. Ένας προσβεβλημένος λαός σε καθεστώς πτώχευσης. Ένας κρατικός μηχανισμός διαλελυμένος, το κοινωνικό κράτος πρόνοιας σε κλιμακούμενη αποσάθρωση, ο κοινωνικός ιστός σε πλήρη αποσύνθεση.
Πολιτικό Πλαίσιο
Από το 2009 και εντεύθεν , δηλαδή από τη στιγμή που η Ελλάδα προσέφυγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρατηρείται το φαινόμενο της πολυδιάσπασης κομματικών φορέων και της δημιουργίας νέων πολιτικών σχηματισμών. Κατ'εμέ είτε επρόκειτο για προσπάθεια μεταμφίεφης του απαρχαιωμένου απ'όλες τις απόψεις πολιτικού προσωπικού που καταδυναστεύει τούτη τη χώρα τα τελευταία χρόνια, είτε επρόκειτο για φαινόμενο του οποίου κινητήρια δύναμη ήταν να εκφραστούν όλες οι αποχρώσεις των ιδεολογικών ρευμάτων που έχουν δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία, ήταν προφανές ότι θα καταλήγαμε στη δημιουργία δύο συνασπισμών. Τις δυνάμεις που στηρίζουν το μνημόνιο και τους "αντιμνημονιακούς".
Πολλοί ήταν εκείνοι που αντιλήφθηκαν εγκαίρως τους νέους συσχετισμούς που θα δημιουργούνταν και θα είχαν ως διαιρετική βάση την "μνημονιακή" πολιτική. Πρίν από μερικούς μήνες ήταν σεναριολογία. Τώρα είναι πραγματικότητα.
Επομένως, η εικόνα ενός κατακερματισμένου πολιτικού συστήματος ανήκει στο παρελθόν.
Αν φυσικά, αποδεχτούμε ότι υπήρξε πράγματι αυτή η διάσπαση στη βάση ιδεολογικών διαφοροποιήσεων και τάσεων και δεν ήταν απλά μια προσχηματική διάσπαση με προφανείς στόχους την πολιτική μεταμφίεση και την επιχειρούμενη αυτοδιάσωση ένος πεπαλαιωμένου πολιτικού προσωπικού από το διαφαινόμενο ναυάγιο του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού.
Δύο δρόμοι, δύο πολιτικές
Πλέον, στο προσκήνιο για όποιον βλέπει πίσω από ιδεολογίες, συγκλίσεις, συμμαχίες και συνεργασίες, αναδεικνύονται δύο δυνάμεις , δύο δρόμοι. Από τη μια οι υπέρμαχοι του μνημονίου που συμπράττουν. Ενός μνημονίου και πρόσθετων εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρων (Μεσοπρόθεσμο,κτλ) που οι αγαπητοί εταίροι μας απειλούν πως αν δεν εφαρμοστούν στο ακέραιο, όπως και τα μέτρα που συνοδεύουν την απόφαση για κούρεμα του 50% της ονομαστικής αξίας του χρέους θα οδηγηθούμε σε άτακτη χρεοκοπία και θα αποπεμφθούμε από τη ζώνη του ευρώ ενώ δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο και μηχανισμοί για την αποπομπή μιας χώρας από το κοινό νόμισμα. Παρεμπιπτόντως, στο προσχέδιο του προϋπολογισμού τα έσοδα από φόρους για το δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2011 υπολογίζονται σε 12 δισ. ευρώ. Οι μισθοί και οι συντάξεις για το δίμηνο ανέρχονται σε 3,4 δισ. ενώ μαζί με τις πρωτογενείς δαπάνες υπολογίζονται περί τα 8 δισ. ευρώ. Επομένως, όσον αφορά τις απειλές που εξαπολύονται από τους εγκάθετους των ΜΜΕ, ότι σε περίπτωση μη καταβολής της 6ης δόσης δε θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις πρόκειται για χυδαία,άθλια και αναίσχυντα ψεύδη.
Από την άλλη αυτοί που αντιτίθενται στην πολιτική που οδηγεί στην κοινωνική απερήμωση, στην εξαθλίωση, που φτωχοποιεί τα μεσοστρώματα, και δίνει το τελειωτικό χτύπημα στα χαμηλότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Προοπτική και Αριστερά
Ίσως η αναφορά στους όρους Αριστερά-Δεξιά προκαλέσει σύγχυση στην προσπάθεια αποκρυστάλλωσης των υφιστάμενων ιδεολογικών τάσεων και πολιτικών θέσεων. Ίσως χαρακτηριστεί αναχρονιστική, ίσως ακόμα ότι με αυτήν αναμοχλεύονται παλαιά στερεότυπα. Όμως πιστεύω ακράδαντα πως τούτη την ώρα το κύριο διακύβευμα γι'αυτόν που βιώνει την αθλιότητα, τη βαναυσότητα και τη δυστυχία δεν είναι το αν αισθάνεται αριστερός, δεξιός ή κεντρώος. Έτσι φρονώ, πως η ανάγκη για την, εκπεφρασμένη εξ'αριστερών, δημιουργία ενός συνασπισμού εξουσίας και ενός αντισυστημικού προτάγματος που θα έχει ως πυρήνα τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου και θα καταφέρει να συσπειρώσει ανθρώπους από το κοινωνικό κέντρο ως την ριζοσπαστική αριστερά στη βάση της υπεράσπισης της Δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, και του ταξικού συμφέροντος του καθένα που πλήττεται είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Οι συνθήκες για μια τέτοια κίνηση είναι ώριμες, οι στιγμές ιστορικές, η ευθύνη της Αριστεράς για ένα προωθητικό βήμα και για την κινηματική προσέγγιση των εξελίξεων στην ελληνική κοινωνία μεγάλη.
ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαικών σπουδών,
Παν. Μακεδονίας.
Μια χώρα που διασύρεται παγκοσμίως. Ένας προσβεβλημένος λαός σε καθεστώς πτώχευσης. Ένας κρατικός μηχανισμός διαλελυμένος, το κοινωνικό κράτος πρόνοιας σε κλιμακούμενη αποσάθρωση, ο κοινωνικός ιστός σε πλήρη αποσύνθεση.
Πολιτικό Πλαίσιο
Από το 2009 και εντεύθεν , δηλαδή από τη στιγμή που η Ελλάδα προσέφυγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρατηρείται το φαινόμενο της πολυδιάσπασης κομματικών φορέων και της δημιουργίας νέων πολιτικών σχηματισμών. Κατ'εμέ είτε επρόκειτο για προσπάθεια μεταμφίεφης του απαρχαιωμένου απ'όλες τις απόψεις πολιτικού προσωπικού που καταδυναστεύει τούτη τη χώρα τα τελευταία χρόνια, είτε επρόκειτο για φαινόμενο του οποίου κινητήρια δύναμη ήταν να εκφραστούν όλες οι αποχρώσεις των ιδεολογικών ρευμάτων που έχουν δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία, ήταν προφανές ότι θα καταλήγαμε στη δημιουργία δύο συνασπισμών. Τις δυνάμεις που στηρίζουν το μνημόνιο και τους "αντιμνημονιακούς".
Πολλοί ήταν εκείνοι που αντιλήφθηκαν εγκαίρως τους νέους συσχετισμούς που θα δημιουργούνταν και θα είχαν ως διαιρετική βάση την "μνημονιακή" πολιτική. Πρίν από μερικούς μήνες ήταν σεναριολογία. Τώρα είναι πραγματικότητα.
Επομένως, η εικόνα ενός κατακερματισμένου πολιτικού συστήματος ανήκει στο παρελθόν.
Αν φυσικά, αποδεχτούμε ότι υπήρξε πράγματι αυτή η διάσπαση στη βάση ιδεολογικών διαφοροποιήσεων και τάσεων και δεν ήταν απλά μια προσχηματική διάσπαση με προφανείς στόχους την πολιτική μεταμφίεση και την επιχειρούμενη αυτοδιάσωση ένος πεπαλαιωμένου πολιτικού προσωπικού από το διαφαινόμενο ναυάγιο του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού.
Δύο δρόμοι, δύο πολιτικές
Πλέον, στο προσκήνιο για όποιον βλέπει πίσω από ιδεολογίες, συγκλίσεις, συμμαχίες και συνεργασίες, αναδεικνύονται δύο δυνάμεις , δύο δρόμοι. Από τη μια οι υπέρμαχοι του μνημονίου που συμπράττουν. Ενός μνημονίου και πρόσθετων εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρων (Μεσοπρόθεσμο,κτλ) που οι αγαπητοί εταίροι μας απειλούν πως αν δεν εφαρμοστούν στο ακέραιο, όπως και τα μέτρα που συνοδεύουν την απόφαση για κούρεμα του 50% της ονομαστικής αξίας του χρέους θα οδηγηθούμε σε άτακτη χρεοκοπία και θα αποπεμφθούμε από τη ζώνη του ευρώ ενώ δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο και μηχανισμοί για την αποπομπή μιας χώρας από το κοινό νόμισμα. Παρεμπιπτόντως, στο προσχέδιο του προϋπολογισμού τα έσοδα από φόρους για το δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2011 υπολογίζονται σε 12 δισ. ευρώ. Οι μισθοί και οι συντάξεις για το δίμηνο ανέρχονται σε 3,4 δισ. ενώ μαζί με τις πρωτογενείς δαπάνες υπολογίζονται περί τα 8 δισ. ευρώ. Επομένως, όσον αφορά τις απειλές που εξαπολύονται από τους εγκάθετους των ΜΜΕ, ότι σε περίπτωση μη καταβολής της 6ης δόσης δε θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις πρόκειται για χυδαία,άθλια και αναίσχυντα ψεύδη.
Από την άλλη αυτοί που αντιτίθενται στην πολιτική που οδηγεί στην κοινωνική απερήμωση, στην εξαθλίωση, που φτωχοποιεί τα μεσοστρώματα, και δίνει το τελειωτικό χτύπημα στα χαμηλότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Προοπτική και Αριστερά
Ίσως η αναφορά στους όρους Αριστερά-Δεξιά προκαλέσει σύγχυση στην προσπάθεια αποκρυστάλλωσης των υφιστάμενων ιδεολογικών τάσεων και πολιτικών θέσεων. Ίσως χαρακτηριστεί αναχρονιστική, ίσως ακόμα ότι με αυτήν αναμοχλεύονται παλαιά στερεότυπα. Όμως πιστεύω ακράδαντα πως τούτη την ώρα το κύριο διακύβευμα γι'αυτόν που βιώνει την αθλιότητα, τη βαναυσότητα και τη δυστυχία δεν είναι το αν αισθάνεται αριστερός, δεξιός ή κεντρώος. Έτσι φρονώ, πως η ανάγκη για την, εκπεφρασμένη εξ'αριστερών, δημιουργία ενός συνασπισμού εξουσίας και ενός αντισυστημικού προτάγματος που θα έχει ως πυρήνα τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου και θα καταφέρει να συσπειρώσει ανθρώπους από το κοινωνικό κέντρο ως την ριζοσπαστική αριστερά στη βάση της υπεράσπισης της Δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, και του ταξικού συμφέροντος του καθένα που πλήττεται είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Οι συνθήκες για μια τέτοια κίνηση είναι ώριμες, οι στιγμές ιστορικές, η ευθύνη της Αριστεράς για ένα προωθητικό βήμα και για την κινηματική προσέγγιση των εξελίξεων στην ελληνική κοινωνία μεγάλη.
ο Νίκος Καρινόπουλος είναι φοιτητής στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαικών σπουδών,
Παν. Μακεδονίας.
Εύστοχο άρθρο ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για να γίνει ένωση στην αριστερά πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις-πράγμα που μερικοί δεν θέλουν... Εγώ συμφωνώ μαζί τους! Όλα ή τίποτα... όχι κάτι! Όλα όσα ζητάμε. Και τα ψευτοαριστερά κόμματα δεν θα ζητήσουν όλα όσα μας ανήκουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈαν κάποιοι δε θέλουν να γίνουν υποχωρήσεις που θα είναι προς όφελος του λαού,θα αποκηρυχτούν από την Ιστορία. Όταν στην κρίσιμη στιγμή λογαριάζεις τα εκλογικά σου ποσοστά παραπάνω απ'την σωτηρία του λαού και της πατρίδας τότε δεν αξίζεις να λέγεσαι αριστερός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί απλά ο καθένας βλέπει αλλιώς τη σωτηρία της χώρας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί και η Ντόρα "αριστερά" είναι... ;)
Το θέμα είναι, όχι πως βλέπει καθένας ότι μπορεί να επέλθει η σωτηρία. Αλλά το ποιά είναι η πραγματική σωτηρία. Αν όσοι ηγούνται αρνούνται να το δούν, είναι μικρόνοοι, αν το βλέπουν και δε το πράττουν είναι ανάξιοι λόγου και θα αποτεφρωθούν πολιτικά όπως όλο το πολιτικό σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή